به گزارش مجله خبری نگار به نقل از نوروساینسنیوز، پژوهش جدیدی تاثیر اینترنت بر اخلاق انسانی را مورد بررسی قرار داده و نشان میدهد که چگونه واکنشهای تکاملیافته انسان مانند دلسوزی و تمایل به مجازات، در حال حاضر در فضای آنلاین تحریف میشوند. جریان دائمی محرکهای افراطی در اینترنت منجر به از بین رفتن شفقتم، شرمساری عمومی و فضیلتنمایی میشود.
این پدیدهها زمانی رخ میدهند که در فضای اینترنت، همدردی بیش از حد مورد نیاز قرار گیرد و مجازات به راحتی و بدون هزینه در محیط مجازی اعمال شود. نویسندگان خواستار تحقیق در مورد طراحی بهتر پلتفرمها و شفافیت بیشتر الگوریتمها هستند.
جزئیات تحقیق
در یک مقاله مروری، کلیر رابرتسون و همکارانش بررسی میکنند که چگونه اخلاق انسانی، که در بستر گروههای کوچک حضوری تکامل یافته است، در اینترنت با بیش از پنج میلیارد کاربر عمل میکند.
نویسندگان ادعا میکنند که واکنشهای تکاملیافته انسانی، مانند دلسوزی برای قربانیان و تمایل به مجازات متخلفان، در فضای آنلاین به طور متفاوتی عمل میکنند.
اینترنت کاربران را در معرض حجم زیادی از محرکهای افراطی مرتبط با اخلاق قرار میدهد، به شکل اخبار ۲۴ ساعته و محتوای عمداً زننده از مکانهایی که گاهی اوقات از نظر فیزیکی دور هستند.
نویسندگان بر این باورند که قرار دادن مغز انسان در معرض این محیط جدید اشباعشده از اخلاق، منجر به فرسودگی دلسوزی، شرمساری عمومی، اقدام جمعی ناکارآمد و فضیلتنمایی شده است.
فرسودگی دلسوزی به این دلیل به وجود میآید که همدردی یک منبع شناختی پرهزینه است و به راحتی با الزامات دریافت شبانهروزی اطلاعات در مورد رنج قربانیان، بیش از حد مورد نیاز قرار میگیرد.
شرمساری عمومی به این دلیل به وجود میآید که اینترنت به تعداد بسیار زیادی از افراد این امکان را میدهد تا به میل جهانی برای مجازات خطاکاران تن در دهند، میلی که تصور میشود سازگاری تکاملیافتهای برای زندگی در گروهها -، اما گروههای کوچک - باشد.
از آنجایی که ارسال یک محکومیت تقریبا بدون هزینه است، به روشی وسوسهکننده برای نشان دادن فضیلت اخلاقی و عضویت در گروه تبدیل میشود.
کمک واقعی ممکن است در برخی موارد با اشکال کمهزینه دلسوزی مانند «لایک» کردن یا «به اشتراک گذاشتن» یک پست جایگزین شود، که کمکی به فرد نمیکند، اما باعث میشود مردم احساس کنند وظایف اخلاقی خود را انجام دادهاند.
علاوه بر این، سهولت سازماندهی آنلاین منجر به شکلگیری جنبشهای اجتماعی عظیم، اما گذرا با ریشههای ضعیف و ماندگاری کم میشود.
نویسندگان خواستار تحقیق در مورد ویژگیهای طراحی پلتفرمهایی هستند که توجه یا تعامل را بدون ایجاد پیامدهای منفی بر افراد و جامعه حفظ کنند. همچنین آنها خواهان دسترسی عمومی بیشتر به الگوریتمهای پلتفرمها هستند تا تحقیقات در این زمینه بتواند پیشرفت کند.